Οδηγοί τυφλοί, οίτινες διϋλίζετε τον κώνωπα, την δε κάμηλον καταπίνετε
κατά Ματθαίον κγ', 24
κατά Ματθαίον κγ', 24
Όπως πάντα, οι κακές ειδήσεις κυριαρχούν στην ειδησεογραφική επικαιρότητα και καθώς γράφω αυτή τη στιγμή στο Blog μου, οι άσχημες πλημμύρες που πλήττουν την Πελοπόννησο στη περιοχή της Αρχαίας Ολυμπίας είναι το πρώτο θέμα στις εφημερίδες και τα τηλεοπτικά κανάλια της χώρας μου. Ευρύτερα, στο κόσμο, τα τελευταία χρόνια υπάρχουν πολλά παραδείγματα φυσικών καταστροφών με τεράστιες διαστάσεις που μπορώ να φέρω στο μυαλό μου όπως το τσουνάμι, που τον Δεκέμβριο του 2004 έπληξε πολλές παράκτιες περιοχές στον Ινδικό Ωκεανό. Αρκεί μόνο να σειστεί ο πλανήτης μας για να πεθάνουν εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι. Κι αυτό φυσικά δεν είναι τίποτα σε σύγκριση με όσα ενδέχεται να συμβούν σύντομα. Έχουμε τόσο πολύ κακοποιήσει τη Γη, ώστε είναι πιθανό αυτή να επιστρέψει στη θερμή κατάσταση που βρισκόταν πριν από 50 εκατομμύρια χρόνια, κι αν συμβεί αυτό, οι περισσότεροι από εμάς και τους απόγονούς μας, θα πεθάνουν.
Η θεματολογία λοιπόν αυτού του Blog δεν είναι μια επανάληψη σε όσα έχουν ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν από επιστήμονες και μη για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και αυτό το λέω γιατί είναι πιο σωστό να προσεγγίζουμε τη Γη ως πλανητικοί γιατροί των οποίων ο ασθενής είναι η Γη και μας παραπονιέται πως έχει πυρετό. Θεωρώ πως η επιδείνωση της υγείας της Γης θα πρέπει να αποτελεί το σημαντικότερο μέλημά μας καθώς οι ίδιες μας οι ζωές και αυτές των αγαπημένων μας προσώπων εξαρτώνται από μια υγιή Γη.
Μόνο αν θεωρούμε τον πλανήτη Γη ως ζωντανό αυτορυθμιζόμενο σύστημα(η επιστημονική κοινότητα αποδέχτηκε πως η Γη είναι ένα αυτορθμιζόμενο σύστημα στη διακήρυξη του Άμστερνταμ το 2001) θα μπορέσουμε να λάβουμε άμεσα μέτρα για την καταστολή του προβλήματος. Κι εδώ είμαι κατηγορηματικός. Αν δεν φροντίσουμε εμείς σήμερα τη Γη, αυτή θα φροντίσει τον εαυτό της, καθιστώντας μας ανεπιθύμητους.
Η "αειφόρος ανάπτυξη" που βασίζεται στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αντικατάστασης των καυσίμων με αυτές, αποτελεί την σύγχρονη προσέγγιση των οικολόγων και των πολιτικών με οικολογικούς προβληματισμούς για την επίλυση των προβλημάτων. Σε ένα άρθρο του ενημερωτικού δελτίου του Διεθνούς προγράμματος για τη Γεώσφαιρα και τη Βιόσφαιρα (IGBP) αναφέρεται: Η αειφόρος ανάπτυξη είναι ένας μετακινούμενος στόχος. Αντιπροσωπεύει μια συνεχή προσπάθεια εξισορρόπησης κι ενοποίησης τριών πυλώνων.: Της κοινωνικής ευζωίας, της οικονομικής ευημερίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η πολιτική είναι ηθικά ανώτερη από την συνέχιση της βιομηχανικής δραστηριότητας. Το κοινό λάθος ΚΑΙ των δύο, είναι πως θεωρείται ως δεδομένο το γεγονός ότι η Γη θα συνεχίσει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό να παραμένει η ίδια. Πριν από 200 χρόνια, που οι αλλαγές ήταν ανύπαρκτες ή αργές, ίσως να είχαμε το χρόνο να υιοθετήσουμε την αειφόρο ανάπτυξη για να σωθούμε. Τώρα όμως, είναι πάρα πολύ αργά. Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Δεν μπορεί ένας καρκινοπαθής του πνεύμονα να θεραπευτεί αν σταματήσει να καπνίζει. Γιατί λοιπόν καθυστερούμε να αποδεχτούμε το μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουμε?
Για να μην θεωρηθώ όμως υπερβολικός σε αυτά που λέω, θα παραθέσω ένα διάγραμμα που δημοσιεύτηκε μετά από συνέδριο της IPCC (Διακυβερνητική Επιτροπή για τις κλιματικές αλλαγές). Το διάγραμμα αυτό δημοσιεύτηκε το 1987 και αποτελεί την εκτίμηση της επιτροπής για το κλίμα του μέλλοντος ως το έτος 2100.
[η IPCC αποτελεί την πιο έγκυρη πηγή πληροφοριών και προβλέψεων για το κλίμα του αιώνα που διανύουμε]
Η επάνω διακεκομμένη γραμμή αναπαριστά μια υπόθεση για την οποία πίστευαν ότι ήταν η ακραία μορφή της πρόβλεψης και ανήκε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ο σταυρός που έχει προστεθεί από πρόσφατη συνεδρίαση του συμβουλίου δείχνει το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.. Είμαστε ήδη κοντά στις ακραίες αλλαγές της θερμοκρασίας για τις οποίες ανησυχούσαν τόσο πολύ αυτοί οι πρωτοπόροι.
Για αναλογιστείτε σε τι ακραίο σημείο έχουμε φτάσει....Μήπως έχουμε ξεπεράσει το οριακό σημείο αναστροφής για το οποίο οι επιστήμονες της IPCC φοβούνται πως υπάρχει? Αν συμβαίνει τελικά αυτό, οι αλλαγές είναι μη αναστρέψιμες και πιθανόν να συμβεί ένα ακραίο και αιφνίδιο φυσικό φαινόμενο που θα εξομαλύνει την κατάσταση. Τι θα συμβεί με τη ζωή σε μια τέτοια περίπτωση?
Η θεματολογία λοιπόν αυτού του Blog δεν είναι μια επανάληψη σε όσα έχουν ειπωθεί πολλές φορές στο παρελθόν από επιστήμονες και μη για την υπερθέρμανση του πλανήτη. Και αυτό το λέω γιατί είναι πιο σωστό να προσεγγίζουμε τη Γη ως πλανητικοί γιατροί των οποίων ο ασθενής είναι η Γη και μας παραπονιέται πως έχει πυρετό. Θεωρώ πως η επιδείνωση της υγείας της Γης θα πρέπει να αποτελεί το σημαντικότερο μέλημά μας καθώς οι ίδιες μας οι ζωές και αυτές των αγαπημένων μας προσώπων εξαρτώνται από μια υγιή Γη.
Μόνο αν θεωρούμε τον πλανήτη Γη ως ζωντανό αυτορυθμιζόμενο σύστημα(η επιστημονική κοινότητα αποδέχτηκε πως η Γη είναι ένα αυτορθμιζόμενο σύστημα στη διακήρυξη του Άμστερνταμ το 2001) θα μπορέσουμε να λάβουμε άμεσα μέτρα για την καταστολή του προβλήματος. Κι εδώ είμαι κατηγορηματικός. Αν δεν φροντίσουμε εμείς σήμερα τη Γη, αυτή θα φροντίσει τον εαυτό της, καθιστώντας μας ανεπιθύμητους.
Η "αειφόρος ανάπτυξη" που βασίζεται στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και αντικατάστασης των καυσίμων με αυτές, αποτελεί την σύγχρονη προσέγγιση των οικολόγων και των πολιτικών με οικολογικούς προβληματισμούς για την επίλυση των προβλημάτων. Σε ένα άρθρο του ενημερωτικού δελτίου του Διεθνούς προγράμματος για τη Γεώσφαιρα και τη Βιόσφαιρα (IGBP) αναφέρεται: Η αειφόρος ανάπτυξη είναι ένας μετακινούμενος στόχος. Αντιπροσωπεύει μια συνεχή προσπάθεια εξισορρόπησης κι ενοποίησης τριών πυλώνων.: Της κοινωνικής ευζωίας, της οικονομικής ευημερίας και της προστασίας του περιβάλλοντος. Πολλοί θεωρούν ότι αυτή η πολιτική είναι ηθικά ανώτερη από την συνέχιση της βιομηχανικής δραστηριότητας. Το κοινό λάθος ΚΑΙ των δύο, είναι πως θεωρείται ως δεδομένο το γεγονός ότι η Γη θα συνεχίσει σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό να παραμένει η ίδια. Πριν από 200 χρόνια, που οι αλλαγές ήταν ανύπαρκτες ή αργές, ίσως να είχαμε το χρόνο να υιοθετήσουμε την αειφόρο ανάπτυξη για να σωθούμε. Τώρα όμως, είναι πάρα πολύ αργά. Η ζημιά έχει ήδη γίνει. Δεν μπορεί ένας καρκινοπαθής του πνεύμονα να θεραπευτεί αν σταματήσει να καπνίζει. Γιατί λοιπόν καθυστερούμε να αποδεχτούμε το μέγεθος του κινδύνου που διατρέχουμε?
Για να μην θεωρηθώ όμως υπερβολικός σε αυτά που λέω, θα παραθέσω ένα διάγραμμα που δημοσιεύτηκε μετά από συνέδριο της IPCC (Διακυβερνητική Επιτροπή για τις κλιματικές αλλαγές). Το διάγραμμα αυτό δημοσιεύτηκε το 1987 και αποτελεί την εκτίμηση της επιτροπής για το κλίμα του μέλλοντος ως το έτος 2100.
[η IPCC αποτελεί την πιο έγκυρη πηγή πληροφοριών και προβλέψεων για το κλίμα του αιώνα που διανύουμε]
Η επάνω διακεκομμένη γραμμή αναπαριστά μια υπόθεση για την οποία πίστευαν ότι ήταν η ακραία μορφή της πρόβλεψης και ανήκε στο χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Ο σταυρός που έχει προστεθεί από πρόσφατη συνεδρίαση του συμβουλίου δείχνει το σημείο που βρισκόμαστε σήμερα.. Είμαστε ήδη κοντά στις ακραίες αλλαγές της θερμοκρασίας για τις οποίες ανησυχούσαν τόσο πολύ αυτοί οι πρωτοπόροι.
Για αναλογιστείτε σε τι ακραίο σημείο έχουμε φτάσει....Μήπως έχουμε ξεπεράσει το οριακό σημείο αναστροφής για το οποίο οι επιστήμονες της IPCC φοβούνται πως υπάρχει? Αν συμβαίνει τελικά αυτό, οι αλλαγές είναι μη αναστρέψιμες και πιθανόν να συμβεί ένα ακραίο και αιφνίδιο φυσικό φαινόμενο που θα εξομαλύνει την κατάσταση. Τι θα συμβεί με τη ζωή σε μια τέτοια περίπτωση?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου